فراسوی آسمان تاریک و غبار مسیر، به فردای روشن و عصمت اندیشه و عمل می نگرم. گویا انعکاس روشن انوار الهی در مسیر صبحگاه، در جهادی مملو از دانش و عشق بارور گشته و ایثار، تلفیقی در اعتدال جوهر و جان، در دل و قلم نقش می بندد. گویا اهل دل را به پرهیز از فرقه و عرفانهای نوظهور میخواند و اهل قلم را به بیداری و پیکار با جهالت و خرافات.
دکتر علی محمدی پور
In continuity of dark sky and dust on the track, I look to bright future and purity of thought and action. It seems clear reflection of divine light in the course of morning, is fertilized in a struggle full of knowledge and love. Sacrifice is come off, from moderate combination of substance and material, in the heart and pen. It seems encouraged heart followers to abandon sect and newfound theosophy and invite literati to insight and fight with ignorance and superstition.
Dr. Ali Mohammadipour